Quality me-time

Mei 2018: Heel spannend leek het allemaal niet: De verhuizing van Beesd naar Bennekom.  De praktijk bleek anders.

Ik luisterde niet naar mijn gevoel dat zei dat je een boom na 45 jaar niet zo maar kan verplaatsen - die heeft daar ook tijd voor nodig: Voorbereidingstijd om te ontwortelen, en weer 'aan sla tijd' om te wortelen. Waarom zou dat voor een mens anders zijn?

Maar ik luisterde niet, want het was de meeste logische en daarmee dus beste keus:
Ik ging van mijn veel te grote, naar een kleiner huis in Bennekom op minder dan een uur rijden van mijn ouders. De zaak van mijn vriend is in Ede.  Het was toch niet alsof ik ging emigreren.

En toch... Ik raakte uit balans. Of liever - ik kreeg in de gaten dat ik al een hele tijd niet in balans was. Standje survival-mode, waar toen ook Covid nog overheen kwam. Mijn wereld en ik werden steeds kleiner. Mijn beproefde manieren van nieuwe mensen leren kennen werkten om verschillende redenen niet meer. Dus zat ik alleen in mijn huis. Ook mijn business deed lekker mee in het kleiner worden. Alsof potentiële klanten voelden dat ik ze niet kon geven wat steeds mijn hartsverlangen is: volledige aandacht 100% voor de vrouw die haar vertrouwen aan mij geeft.

Gedachten bleven ronddraaien in mijn hoofd.

Grappig is het om nu te bedenken dat ik me vast kon houden aan een zinnetje als: 'maar ik ben niet omgevallen'. Alsof dat een waarde heeft. Alsof alleen doormodderen meer waarde heeft dan hulp vragen. Ook nu, 5 jaar later terugkijkend, betrap ik me er op dat ik dit lastig vind om op te schrijven: Ik ben wel omgevallen. Dat ik de ziektewet niet in gegaan ben omdat ik niet in loondienst zat, heeft daar niets mee te maken.

 

Gelukkig hebben we een hond Wout, die regelmatig uitgelaten moest worden. Door hem, en voor hem moest ik dan naar buiten. Er waren momenten bij waarin in ik het allemaal niet echt meer zag zitten; om 100 meter verder het pure vrolijke gekwetter van een vogeltje te horen, of ineens een eekhoorn met een grote noot zag balanceren over en door bomen, struiken en daken.
Die momentjes werkten voor mij als een terugverende trampoline: Als ik zo'n dal had, hielp de natuur me weer terug veren. En ik kon kiezen of ik door wilde blijven springen - soms deed ik dat - of weer terug in het midden komen. In ieder geval een tijdje na de wandeling met Wout.

Hierdoor, en door het geduld van mijn partner, kon ik het grotendeels allemaal in mijn eentje uitvogelen. Dat het daardoor waarschijnlijk veel langer duurt dan nodig is, daar had ik eventjes niet aan gedacht. Vooral niemand tot last zijn, hé!

Covid was voor mij - buiten alle restricties om - niet echt een straf. Het werd een tijd om echt naar binnen te keren. Om te gaan luisteren en te voelen wat mijn ziel mij via mijn lichaam te vertellen heeft.
Ik besefte dat mijn zelfstandigheid hulp in de weg stond. Ik kon het per slot van rekening toch altijd wel zelf doen?!


Op een gegeven moment voelde ik dat ik weer mensen om me heen moest hebben. Mijn veilige girl-cave holletje werd te eenzaam. Stapje voor stapje wist ik mijn weg terug te vinden. Te lang op eigen kracht, ook ik had hulp nodig. En nu kon ik het ook aannemen. De Quality Me-time had lang genoeg geduurd!
Daardoor kwam de ommekeer. Niet als donderslag bij heldere hemel. Nee er was werk voor nodig. Het was nodig dat ik echt mijn bijna onzichtbare muren ook voor mezelf neerhaalde. Samen met een coach-vriendin, want alleen kon ik het toch ook niet (dûh). 


En nu heb ik er weer echt zin in!


De kriebels om mijn business ook echt weer op te pakken, kwamen eind vorig jaar. Nieuwe foto's voor mijn website. Mijn true colors zijn niet meer donkerbruin maar grijs met een beetje donkerbruin ;-) En ik ben anders dan toen.
De nieuwe ideeën wat ik de ander kan bieden beginnen te stromen.

Stukje bij beetje. Nog wat wazig soms en zeker niet uitgewerkt. 
Maar is dat ook niet het leven? Het is in ieder geval geen reden meer om stil te blijven staan. Ik ben weer in beweging!

 

Dat is ook de reis die ik iedere dag weer maak. Met vallen en opstaan, maar vooral iedere keer weer opstaan en in beweging blijven.
Mijn werk is spiritueel energetisch werk: Alles is energie en iedereen heeft een ziel.
Toch noem ik het liever Nieuw Bewustzijn.

 

Iemand vroeg me: 'Maar was is dan het doel van mensen om met jou te gaan werken? Tevreden zijn?'

 

En dat is een prima vraag, die net zo moeilijk te beantwoorden is, als makkelijk om te stellen.
Want ieder label wat je ergens aan hangt, heeft weer een andere betekenis. Helemaal het woord 'tevreden' is zo besmet:

'Wees jij nu maar tevreden met wat je hebt, andere mensen hebben het veel moeilijker...'
Met dat soort 'tevreden' wil ik zeker niet dat jij naar huis gaat!

Maar wat dan wel? Het leven is een doorlopende stroom en de verandering is de enige constante factor. Streven naar een leven waarin de vlinders en vogeltjes rondom je fladderen en aardbeien en champagne de standaard is, lijkt leuk. Is misschien ook wel een tijdje heerlijk.  Toch heeft het leven ook golven en met de hoogtes ook de dalen. Alleen maar toppen beleven, is ook een flatline.

Maar wat dan wel? Kunnen omgaan met de dalen. Dat je niet volledig uit het veld geslagen meer hoeft te zijn na een tegenslag. Dat je de kracht die in jou zit, kunt aanspreken omdat je weet dat die er is.
Die kracht ontdekken. En ook de overtuigingen, de gewoontes en patronen die die kracht verbergen, onder ogen zien. Ontdekken dat ze een manier waren om ooit met nare situaties om te gaan.
Om te ontdekken dat er kracht zit in bijvoorbeeld een people pleaser: Zij weet wat die ander nodig heeft, nog voordat die ander dat beseft. Het is alleen nu tijd om die capaciteit op een andere manier in te zetten. Op een manier die ook goed voor jou is. Op een manier die jou laat groeien en stralen. Naar binnen keren, en twee voeten stevig op aarde!

 

Gewoon simpelweg gelukkig zijn. Het geluk zit niet in spullen of reizen of geld.  Ik liep vast op de vraag: Wat is je hartsverlangen? Ik kon niet meer bedenken dat ik Rust en Ruimte wilde. Eerst was dat letterlijke rust (veel slapen) en letterlijke ruimte (wandelen op de hei of bos met onze hond Wout)

Later bleek het de rust en ruimte hebben om helemaal mezelf te kunnen zijn. Mezelf zijn met al mijn mooie en minder mooie eigenaardigheden.

Onder die rust en ruimte van mijn hartsverlangen zit ook: Op mijn manier vrouwen zoals ik verder kunnen helpen op hun pad. Die Ambitieuze vrouw die weet dat zij zelf verantwoordelijk is voor haar geluk en niet een ander.
En die dat in het dagelijks leven wil belichamen. Want zij weet dat haar ziel dit leven, dit lichaam heeft gekozen om te kunnen groeien. En alles wat we hier in dit leven tegen komen groeistof voor de ziel is.

En die vrouw  weet ook dat het een kracht is om samen te werken, om hulp in te schakelen, om hulp voor jezelf te aanvaarden (soms schoorvoetend, maar je wéét het wel!).

Herken je dit?

  • Je bent hoogsensitief (al zou je jezelf misschien niet zo noemen), en de bescherming die je ooit leerde, werkt niet meer afdoende?
  • Je voelt dat je 'door wilt gaan' en begin je steeds met een cursus, een opleiding een project... Om het vervolgens weer te laten varen?
  • Je merkt op dat je kinderen meer zien, voelen en ervaren dan dat er in de 3d wereld te zien is?
  • Je weet dat er meer is, maar kan er geen vinger op leggen.

Veel van onze (onbewuste) overtuigingen en patronen die we op welke manier dan ook hebben aangenomen, zijn de oorzaak van het niet verder kunnen komen.

Samen met jou gaan we ze ontdekken. Zonder hocus spocus en spiri-wiri, maar wel met  handige tools die 'magische' veranderingen creëren waarbij ze verdwijnen omdat de voedingsbodem veranderd is.

Dat kan jij bereiken als wij samen werken. Het is een co-creatie van ons allebei!

Ga je mee op ontdekkingstocht naar wat er voor jou mogelijk is? Voel je dan vrij om contact met me op te nemen!

Reactie schrijven

Commentaren: 0