De tijd vliegt.
December al weer… een jaar praktisch al weer voorbij. Nog maar een paar weken, en dan knallen de kurken, het vuurwerk en ruikt het buiten naar zwavel en oliebollen.
Vroeger stond ik op de 31e altijd vroeg op en dan bakte ik oliebollen, schalen vol. Het waren er altijd te veel, maar dan kon ik ze door mijn zoons laten brengen naar de beide oma’s die dichtbij woonden. Ik had de traditie een soort van overgenomen van mijn vader. En ik had er plezier in: De laatste dag van de top 2000 hard aan op mijn oude transistorradio. Dat ding is ondertussen bijna 35 jaar oud, de cassette-recorder die doet het niet meer, maar ook op zo’n oude radio klinkt die muziek heerlijk!
Ik heb het al een paar jaar niet meer gedaan: Te druk, teveel werk, te onrustig, teveel troep, te vet, te… alles was TE. Het was allemaal TEVEEL.
Ik leefde vanuit de verwachtingen van anderen, de patronen, omdat we het altijd zo doen, de tradities - eeuwenoud of korter. Soms kom je er niet onderuit - Soms wil je er ook niet onderuit kunnen. Maar de traditie die ik zelf met plezier had overgenomen, daar had ik geen ruimte meer over. Daar kon ik het plezier niet meer in vinden.
Voor dit jaar heb ik zojuist besloten dat ik weer oliebollen ga bakken! Een vrije dag is het al - zondag 31 december. Maar ik ga ze bakken! Ik sta weer vroeg op, doe de radio aan en ga lekker aan het kliederen met rozijnen, stukjes appel en sukade en misschien ook wel met echt bakkersgist…. eh… nou nee, het wordt waarschijnlijk meer ‘gemak in een pak’ Een beetje realistisch mag ook dit blog wel zijn ;-)
Wat is er dan veranderd?
Ik ben veranderd. Ik heb besloten dat ik eens met een frisse blik kijk naar de patronen, tradities en de verwachtingen die ik van mijzelf en die anderen van mij hebben.
En het meest opvallende is: De verwachtingen die ik van mijzelf had, waren het vervelendst, de meest veeleisende, de minst leuke. Ikzelf beperkte mij en mijn leven, door anderen beslissingsbevoegdheid te geven, door niet helder te hebben wat ik nu zelf wilde.
Dat laatste is ook lastig. Want hoe krijg je helder dat wat je nu wel wilt? Vaak kan je alleen maar bedenken dat wat je niet wilt… Ik ben die dingen gaan opschrijven, echt een waslijst. En toen werd het makkelijker. Toen hoefde ik die 'ik wil het niet meer-dingen' alleen nog maar om te draaien. Zo kon ik een nieuwe lijst maken met de dingen die ik dan wel wilde. De lijst werd steeds langer. De gekste zaken kwamen naar voren. Ik ging helemaal los in mijn dromen... Ik kon steeds meer opschrijven waar ik naar verlangde. Toen werden dingen helder, toen kon ik er aan werken.
Terwijl ik het schrijf is het hier enorm mistig: De wereld is in rust, verstild, in afwachting van alles wat mag komen. Misschien heb je nu even tijd om de zaken voor jezelf op een rijtje te zetten.
Wat mag er voor jou allemaal helder worden? Waarmee zet jij de automatische piloot uit en ga je bewust zelf verder?
Liefs, Xandra
Reactie schrijven