Over opnieuw beginnen en meenemen wat je liever vergeet.
Zeven jaar geleden verhuisde ik. Ik was bijna vijftig en had mijn hele leven - 45 jaar - in hetzelfde kleine dorp gewoond.
De beslissing om te verhuizen voelde als loskomen:
Nieuwe mensen. Een nieuwe start.
En die energie voelde ik ook in mijn lijf. Het was tijd om verder te trekken.
Een droom die bleef hangen
Kort na de verhuizing droomde ik over de vijver in mijn nieuwe tuin. In het echt was die verwaarloosd, lek en geen vissen.
In mijn droom besloot ik hem dicht te gooien. Zand, stenen, aarde - weg ermee.
Tot ik iets zag bewegen. Een monsterlijk grote vis, oeroud, spartelde tegen het dichtgooien in. Hoe meer hij bewoog, hoe banger ik werd.
En dus ging ik door. Dicht. Weg. Vergeten.
Met spijt in mijn hart, maar de angst won.
Die droom bleef me bij. Niet elke nacht, maar als een herinnering die af en toe omhoog borrelde. Er zat schaamte op. Waarom had ik dat wezen laten verdwijnen?
En toen, deze week...
...droomde ik opnieuw over de vijver. Maar dit keer was het anders.
Ik realiseerde me dat ik er helder water in kon laten stromen. Ik hoefde er zelf niet in. Niet kopje onder. Alleen maar bijvullen. Zachtjes, beetje bij beetje.
Het zand spoelde weg. Ik groef de randen open. De bovenvijver vloeide samen met de grotere.
Het water werd helder - Stil.
En toen zag ik hem.
Mijn 'monster'. Maar het was geen monster meer.
Een grote, veelkleurige vis zwom rustig in het licht.
Sierlijk. Oeroud.
En eigenlijk… prachtig.
Wat ik toen vergat
Zeven jaar geleden dacht ik dat een nieuwe plek ook betekende: een nieuw begin. Een schone lei. Een nieuw verhaal.
Maar ik vergat dat je altijd jezelf meeneemt.
Met alles wat je bent – ook dat wat je liever niet ziet.
In de jaren sindsdien ben ik langzaam maar zeker thuisgekomen in mijzelf. Niet door iets weg te stoppen, maar door het steeds meer en meer toe te laten.
Laag voor laag.
Misschien herken je dat.
Een verlangen naar verandering, naar ruimte, naar een nieuwere versie van jezelf – en onderweg de ontdekking dat echte vernieuwing binnen in jou begint.
Wat leeft er in jouw vijver?
Soms hoef je het niet meteen aan te raken. Niet meteen de confrontatie ermee aan te gaan.
Soms is het genoeg om wat helder water toe te voegen en te kijken wat er tevoorschijn komt.
Misschien raakt dit iets in je eigen proces. Voel je vrij om iets te delen - of gewoon even stil mee te lezen.
Reactie schrijven