Vorige week was ik, net als heel veel andere mensen actief bij NL Doet.
Voor mij de eerste keer en mijn insteek was niet helemaal ‘alleen maar voor de ander’ maar juist ook voor mezelf:
'Hoe kom ik in contact met leuke mensen in mijn nieuwe woonplaats?'
En zo kwam ik in een woonzorghuis terecht waar demente ouderen samen begeleid wonen. Het was die dag de bedoeling om de Lente in huis te brengen met jonge dieren en plantje poten.
Omdat ik niet van de groene vingers ben, had ik me opgegeven om met de dieren te werken. Ook daar vond mijn familie wat van, want ik was nooit echt weg van
boerderij-dieren, maar ik ging toch!
Het begon, ook voor mij allemaal prima: met mini en maxi konijnen, cavia’s, lammetjes van een week oud en ook de krielkippetjes en kuikentjes vond ik allemaal wel schattig en knuffelig...
En toen voor mij de grote test: de maxi hanen… echt maxi! Met poten dikker dan mijn pols en snavels die echt wel indrukwekkend waren.
Ik riep vroeger altijd over vogels: 'Ik vind ze heel leuk in de lucht op op mijn bord." dan heb je wel een beetje een idee hoe dichtbij ik die dieren wilde
hebben.
Maar die vrijdag kon ik testen of dat waar ik zelf 'op gewerkt' had, ook voor mij werkte... En yup... zelfs toen er een hard begon te kraaien en zelfs een soort van
ging vliegen, bleef ik rustig en kalm.
De eerste winst van die dag was al binnen!
Samen met een vaste vrijwilliger liep ik naar een ‘huis’ waar 6 bewoners wonen om die mensen die wilden op te halen.
Een mevrouw, ik zal haar mevrouw Jansen noemen, werd al meteen enthousiast toen ik begon over lammetjes, cavia,
konijnen…
Ze stond al half op om direct mee te gaan… en toen ging ze weer zitten…
Ze hoorde kippen, hanen, duiven… Vogels….
Mevrouw Jansen was met geen stok meer uit de stoel te krijgen, en ze ging voor geen goud mee mee. Hoeveel aantrekkingskracht die andere dieren ook hadden… de vogels blokkeerden alles.
De angst overwon het plezier volledig. En ze zakte toch wel teleurgesteld neer. En hoe ik ook praatte: "vroeger was ik er ook bang voor, maar ze doen echt niets"
Ik vond het zo sneu, maar ja, haar keus en ik was er als vrijwilliger om mensen op vrijwillige basis mee te nemen… en mijn rol was niet die van Nieuw Bewustzijn Coach.
Dus wandelde ik met meneer Van Kraats naar de zaal waar alle beesten waren.
Hij had zoveel plezier met het zien van al die dieren… Hij was zelf duivenmelker geweest en vertelde me hele verhalen. Ook de gezichten en de ontspanning die ik zag bij de andere ouderen was
hartverwarmend…
Toen ik meneer Van Kraats weer terug naar huis bracht, heb ik in een opwelling een mini konijn meegenomen. Ik dacht er niet echt bij na... dat nadenken of kwam
toen ik de wandeling maakte naar de huiskamer van meneer Van Kraats en mevrouw Jansen
Je kent dat vast wel, zo'n stemmetje die roept: "dit is raar!, wat zullen ze wel niet denken, je kan toch niet zomaar... jij ook altijd met je spontane acties....".
Maar ik had het beestje al in mijn handen... en liep dus maar gewoon door alsof het toch de normaalste zaak van de wereld was om met een konijn door een verzorgingshuis te lopen!
Het gezicht en de ogen van mevrouw Jansen spraken boekdelen toen ze mij met dat bijna knuffelbeestje in mijn handen zag. In eerste instantie kon ze niet geloven dat-ie echt was.
Het was hartverwarmend en goud waard!
Vandaag werd ik aan die gebeurtenis herinnert. En ik vroeg me af hoeveel mensen laten zich beperken en leiden (lijden) door hun angst?
Wat ontzeg jij je allemaal omdat je bij de gedachte alleen al volledig in de stress schiet?
Vorige week was het niet mijn plaats om met die mevrouw een oefening te doen om haar angstige ervaringen van vroeger los te koppelen van het nu.
Maar ik kan het wel: Mijn vriendin was als de dood voor grote honden, en zwarte waren het engst… en laat ik nu zo’n beest hebben. En ondanks dat ze mijn hond regelmatig vanaf dat het een kleine pup was, zag, en verstandelijk wist dat-ie niets zou doen…. Bleef ze bang, al 6 jaar lang. En toen leerde ik deze tool en vroeg ik haar of ik met haar die oefening mocht doen.
Het verschil is enorm. Ik merk het aan mijn hond, want die laat haar nu nog meer met rust, en pakt haar angst niet meer op. Maar ik merk het ook aan mijn vriendin. Want die is meer ontspannen en heeft niet het idee dat ze door iedere hond zomaar en vanuit het niets aangevallen kan worden.
Ik word daar blij van als ik dat merk.
Maar het werkt, natuurlijk, en niet alleen voor angst op honden of andere dieren. Praktisch iedere angst, die je als je er alleen maar aan denkt kunt oproepen, die kan je verminderen of zelfs helemaal verwijderen op het moment dat je de angst (de emotie) loskoppelt van de ervaring.
Hoeveel leuke dingen laat jij voorbij gaan door je angst?
Hoe vaak sta je op de bank omdat er een spin rondloopt?
Hoe vaak heb je niet die toren beklommen om te kunnen genieten van het uitzicht?
Weet je dit zijn relatief simpele angsten. Angsten die je leven waarschijnlijk niet drastisch of dramatisch beperken. En toch: Vaak gaan ze hand in hand met andere belemmeringen die je hebt meegekregen en waardoor je nu niet dat leuke leven leidt wat er ook voor jou is.
Ben je nieuwsgierig? Neem dan contact op en spar gratis een halfuurtje met mij. Voel je vrij om die tijd voor jezelf in te plannen. Ik help je graag verder!
Reactie schrijven